البته من بعدها به زخم‌های خود عادت کردم و آن‌ها را مثل نشانه‌ای درخشان و عزیز با خود به همه‌جا بردم و بدان‌ها باليدم و هنوز هم بدان‌ها می‌بالم؛ چرا که مگر چیزی عزیزتر از آن‌ها برای من در طول تاریخ مانده است که بدان ببالم و به اینان نبالم؟!

‏ رضا براهنی